Busmarathon

We eindigden ons laatste verslag in Pai. Uiteindelijk zijn we daar maar een paar dagen gebleven maar hebben we ons goed vermaakt! Overdag een strak blauwe lucht en rond de 30 graden, lekker aan het zwembad. s'Avonds zijn er genoeg leuke restaurantjes waar je lekker kan eten en een paar barretjes waar wat te doen is. We hebben een avond meegedaan met een pubquiz en zijn met ons team uiteindelijk eerste geworden. De prijs was een liter wodka en die hebben we meteen in de pub soldaat gemaakt. De omgeving is erg mooi en rustig, deze sfeer is ook te merken in het dorp. Als je echt wilt feesten moet je niet naar Pai in ieder geval. Om de omgeving te verkennen hebben we 1 dag een scooter gehuurd en zijn we naar een warm waterbron geweest. Bizar om te zien dat er kokend water uit de bodem komt. Deze mogelijkheid lieten sommige mensen dan ook niet onbenut en besloten om een lekker eitje te koken in de bron, ook al mocht dat niet overal haha (zie foto). Uiteindelijk verderop in een paar bronnen geweest die qua temperatuur behaaglijk zijn voor mensen en daarna hebben we ons voorbereid op de reis naar Laos.

Luang Prabang werd onze volgende bestemming en er waren vanuit Pai verschillende mogelijkheden om daar te komen. direct met de bus of eerst met de bus naar de grens van Laos en dan in twee dagen tijd over de Mekong rivier met de boot. De boot leek ons de leukste en mooiste optie. s'Avonds rond een uur of 6 vertrokken we uit Pai en rond 3 uur s'nachts kwamen we aan bij de grens. Daar was een accommodatie voor ons geregeld en amper 4 uur later werden we alweer gewekt om onze reis te vervolgen. Na 2 uur te hebben gedaan over Thailand verlaten en Laos binnen te komen werden we naar de boot gebracht. Onze reisleider vertelde vlak voordat we de boot opgingen dat het plaatsje Pak Beng, waar we tussendoor zouden overnachten, een totale chaos is! Iedereen probeert je een hostel in te slepen en er is daar ook nog is geen pinautomaat! Gelukkig had hij nog een hostel met 10 beschikbare kamers en verderop stond een vriend van hem die je voor 2 euro wel naar de pinautomaat kon rijden. Wij hadden geen geld meer dus maakte er maar gebruik van en hebben voor het gemak ook maar zijn hostel geboekt. Toen we de boot opgingen werden we omringd door Nederlandse backpackers dus het was al gauw gezellig! Na 8 uur op de boot te hebben gezeten en te hebben genoten van het uitzicht kwamen we aan bij onze overnachtingsplek. Er stond helemaal niemand om ons een hostel in te slepen en als je het dorp in kwam lopen zag je als eerste 2 pinautomaten! Had die flapdrol ons mooi in de zeik genomen! We zaten gelukkig wel met alle Nederlanders in hetzelfde hostel dus hebben s'avonds een klein feestje gevierd! Volgende dag weer 8 uur op de boot gezeten om uiteindelijk aan het eind van de middag aan te komen bij de eindbestemming, Luang Prabang.

Ondanks dat Luang Prabang een grote stad is in Laos, heeft een dorpse sfeer. We hebben de belangrijkste tempel bezocht met een erg mooi uitzicht over de stad. We zijn naar het oude paleis geweest van de koning om te zien hoe hij leefde. Indrukwekkend om te zien dat zijn vrouw haar eigen slaapkamer had, was waarschijnlijk een ontzettend leuk mens :). Luang Prabang staat ook bekend om het ritueel met de monniken. De monniken lopen iedere dag om 6 uur 's' ochtends een route langs de bevolking die hen dan eten schenkt. Dit ritueel wordt beschouwd als iets van de monniken en de inheemse bevolking. Interactie van toeristen wordt niet op prijs gesteld lazen wij in de lonely planet. Aanschouwen mag maar toon respect, maak bijvoorbeeld foto's zonder flits. Toen wij netjes om 10 voor 6 stonden te wachten kwamen de Japanners natuurlijk met hele hordes. Bussen af en aan en voor je het wist stonden er 200! De helft gaat natuurlijk meedoen met het schenken van eten, de andere helft loopt te flitsen met de paparazzi camera alsof hun leven er vanaf hangt. Nadat wij zagen dat zij zelfs de monniken voor de voeten liepen voelden wij ons best schuldig als toerist. Zonde dat zo'n mooie traditie zo wordt verpest. Aan het einde van de route geven de monniken al het eten dat door toeristen is geschonken aan de arme, dat was mooi om te zien! Op 1 van onze laatste dagen zitten wij vlak voor ons hostel een wodkaatje te drinken, komt Daan ineens een bekende tegen uit Utrecht. Hij is ook samen met zijn vriendin aan het reizen door Azië. Samen met hen een paar keer wat gaan eten en drinken was erg gezellig en geeft maar weer aan hoe klein de wereld is!

Luang Prabang was ook belangrijk voor ons omdat we daar ons visum voor Vietnam moesten regelen. Dit duurde 3 dagen, dus we hebben dit meteen geregeld bij aankomst in Luang Prabang. Het noorden van Laos had ons voorlopig niet zo veel meer te bieden en we hadden allebei super veel zin om naar Vietnam te gaan. Nu ons visum geregeld was moesten we ook nog kijken naar het vervoer! Sommige reisbureautjes hadden een slaapbus naar Hanoi. Dit duurde dan wel 24 uur maar koste maar 35 euro. We wisten van te voren al dat dit bikkelen zou worden maargoed, dat hoort bij het reizen!

Eenmaal aangekomen op het busstation stond er een familie van ongeveer 20 man en die hadden de grootste lol met de buschauffeurs. 'Prima' dachten wij, zullen elkaar wel kennen! Toen we uiteindelijk de bus inkonden mochten alle Europeanen eerst de bus in, aardig dachten wij nog! Toen wij allemaal op onze plek wilden gaan zitten werden de chauffeurs kwaad en seinden dat we allemaal door moesten lopen naar achter. Verschillende Europeanen kregen het aan de stok met de chauffeurs maar die wilden niet toegeven, alle Europeanen naar achter. Uiteindelijk lagen wij dus op de achterbank met 5 naast elkaar. Anouk had nog het geluk dat zij bij het raam zat! Uiteindelijk toen de bus volzat zaten Opa en Oma op onze heerlijke tweezitter voorin de bus waar wij kaartjes voor hadden gekocht. Nadat Anouk Daan weer had gekalmeerd kon de lange zit (in dit geval lig) beginnen. Gaande weg de reis merkte wij dat de chauffeurs ook niet communiceren met de passagiers. Er zat geen wc in de bus, maar plaspauzes werden ook niet aangegeven! Als de bus stopt moet je zelf maar inschatten of je kan plassen of niet. Soms loop je naar voren en dan was je al te laat en ging de bus weer verder. Snel gaan slapen en dan maar hopen dat we er snel zijn!

Rond een uur of 3 s'nachts merken wij dat de bus al ongeveer een kwartier stilstaat. Half slaperig geloven wij het wel en proberen verder te slapen. Rond een uur of 6 worden we weer wakker en merken dat de bus nog steeds stilstaat. Daan besluit om te gaan kijken wat er aan de hand is en ziet iets bizars! Alle Vietnamezen zitten buiten rond een kampvuur zich warm te houden, de bus staat op een krik maar niemand is bezig met repareren! Veranderen kunnen we de situatie toch niet, de bus maar weer in en bidden dat er iets gebeurt! Wonder boven wonder reden we om 9 uur s'ochtends weer verder richting Vietnam. Als je door de bergen van Laos rijdt zie je de armoede in het land; kleine dorpjes van hutjes en een gezamenlijke waterput, indrukwekkend. Eenmaal aangekomen bij de grens met Vietnam ervaren we het volgende bizarre gebeuren; Iedereen moet de bus uit, we worden in een gat met twee huisjes gedropt en de bus rijdt weg. Er is geen WC en niemand vertelt wat je moet doen! Na een kwartier komt er een man naar ons toe die zegt dat we de heuvel af moeten lopen. Alle Europeanen keken elkaar verbaast aan maar volgen toch de instructies. Uiteindelijk werd ons duidelijk dat we nog een kilometer naar de grens van Laos moesten lopen, waarom weten we nog steeds niet. Eenmaal bij de grenspost aangekomen hadden de laonezen natuurlijk lunchpauze, of we nog 1 uurtje willen wachten...maar natuurlijk!!! Na deze post moesten we ook nog even naar de Vietnamese post lopen. Daar moesten alle visa worden gecheckt en alle bagage door de xray. Uiteindelijk 4 uur later reed de bus weer richting Hanoi! Al met al zijn we midden in de nacht veilig in Hanoi aangekomen maar hebben we er in totaal 33 uur over gedaan!

Na een paar uur te hebben geslapen zijn we meteen Hanoi gaan ontdekken. Van alle steden waar we tot nu toe zijn geweest was dit de grootste chaos. Er wonen ongeveer 8 miljoen mensen en deze hebben allemaal een scooter. Na een paar uur door de stad te hebben gelopen hadden we al gauw door hoe het verkeer daar werkt. De stoep wordt gebruikt om scooters te parkeren of om een marktkraam neer te zetten. Dus je bent verplicht om op de weg te lopen. Inplaats van te stoppen gebruiken de Vietnamezen hun toeter om te laten weten dat je aan de kant moet. Als je wil oversteken is dat volledig op eigen risico. Daar kwam Daan achter toen hij iets de enthousiast wilde oversteken en werd aangereden. Gelukkig hield hij er niks aan over maar het zette ons wel weer op scherp. Naast het chaotische verkeer is het een mooie stad! Veel oude gebouwen met een Franse invloed. Een groot meer in het midden van de stad die wordt gezien als middelpunt van de oude stad. En ontelbaar veel winkels en restaurantjes. Helaas zat het weer niet mee en was het overdag vaak tussen de 15 en 20 graden en bewolkt. Midden in de chaos van de stad kwam Anouk ook nog een bekende tegen. Een meisje waarmee zij samen had gestudeerd was met haar zusje aan het reizen door Thailand en Vietnam. Uiteindelijk hebben we die s'avonds nog een keer gezien en hebben we samen het nachtleven van Hanoi ontdekt. We zijn ook naar een poppentheater geweest die een show geven in het water. Er werd ons verteld dat veel arme mensen op het platteland dit gebruiken als vertier naast het harde werken, was leuk om te zien! Naast Hanoi zijn wij ook een dag op excursie geweest naar Halong Bay. Dit is een heel bekend Unesco natuurgebied aan de Noord oostkust van Vietnam. Het bestaat uit ongeveer 2000 eilanden en daar zijn we met de boot door heen gevaren. Er wonen zelfs mensen in Halong Bay. Deze hebben zelf een drijvend dorp gebouwd met alle voorzieningen die zij nodig hebben, in totaal wonen er ongeveer 400 mensen.

Inmiddels zijn wij aangekomen in centraal Vietnam, maar daar over meer in een volgend verhaal!

X D&A